Kamer snapt vervuiling niet bij 130 Km/h
De tweede kamer heeft zich fout laten voorlichten inzake de relatie tussen snelheid en vervuiling.
Steeds weer wordt er een lineaire link gelegd tussen de snelheid van een auto en de vuiligheid die hij uitbraakt. Deze link is echter al lang niet meer te leggen, zeker nu we praten over zes-versnellingsbakken en 5-traps automaten. Echter, ook in het verleden was deze link al niet te leggen, omdat de vervuiling tot stand komt voornamelijk door slechte verbranding.
Van een slechte verbranding is sprake zodra de motor van een auto beneden of boven het toerental draait waarop de auto de door de fabrikant gemeten maximum koppel heeft.
Beneden dat toerental wordt de motor als het ware gesmoord, vroeger letterlijk door wat heel toepasselijk dan ook de smoorklep heette. Google ‘smoorklep’ en je ziet de bekende gasklep opdoemen, deze is rechtstreeks gekoppeld met je gaspedaal, of althans, in moderne auto’s gaat dit via een stappenmotor, maar in de meeste auto’s nog steeds via een kabel en stangen verbinding.
Boven het toerental waarop de motor zijn maximum koppel heeft, is de verbranding ook niet geheel volgens het ideale mengsel, en dus ook sprake van meer vervuiling.
Maar in welke mate is dit allemaal nog van toepassing, nu wagens vol met sensoren hangen in de uitlaat, die de uitlaat gassen meten op hun samenstelling, en naar gelang van het gevraagde vermogen en de harde softwarematige eisen aan die uitlaatgassen, het inlaatmengsel aanpassen, ook al weer gemeten door sensoren die zowel de luchtdruk als temperatuur meten van de door de motor ingezogen lucht.
Nu lezen we in een ANP bericht het volgende:
De Kamer is verontrust over de luchtvervuiling door de snelheidsverhoging naar 130 kilometer per uur, nu uit niet eerder gepubliceerde cijfers blijkt dat de kans dat normen worden overschreden 81 procent is. Het CDA noemt die cijfers ‘opzienbarend’ en vindt het ‘zeer kwalijk dat de minister geen oog heeft voor omwonenden’.
En voor een extra dramatische wending:
Het gemiddelde verlies aan levensverwachting voor omwonenden van de A27 ligt op ongeveer 20 maanden
Het is echter kolder van de bovenste plank. De man of vrouw die als niet-roker in de stad wonend trots durft te vermelden dat hij of zij zo gezond leeft met zijn volkstuin-groenten, krijgt meer viezigheid binnen dan de persoon die langs een snelweg woont waar men met 130 Km/h voorbij zoeft.
De mensen die bij het Kleinpolderplein te Rotterdam wonen krijgen meer viezigheid binnen bij hun 80 Km/h traject voor de deur bij iedere file die daar staat dan bij een vlotte doorstroming. Op het balkon zitten daar is een uitdaging die alleen terminalen nog aan durven gaan.
Overdrijf ik? Ja! Maar ik bedrijf er geen politiek mee, ik schets alleen een beeld van wat een stel kantoorknapen in de tweede kamer zich nu weer in het hoofd hebben laten praten bij de koffie automaat, en jammer genoeg is wat uit hun typemachines komen gelijk een dwingende wet.
In plaats van zich te verdiepen in de materie, gaat men met het simpele rekensommetje ‘meer snelheid‘ = ‘meer gas‘ = ‘meer zooi‘ akkoord. Een heel aandoenlijk sommetje voor de kleuterklas, waar dergelijke simpele redeneringen in elk geval aanleg voor het leggen van simpele verbanden toont, maar eenmaal volwassen zou men toch beter moeten kunnen dan 1+1=2 redeneringen en moeten kunnen rekenen met breuken.
D66 vraagt zich af waarom de minister niet bij voorbaat aan TNO of RIVM heeft gevraagd de onderzoeken te laten uitvoeren, maar een extern consultancybureau heeft ingehuurd. Volgens GroenLinks ‘maken de nieuwe cijfers duidelijk hoe erg het probleem is. Liesbeth van Tongeren: ,,Voor het kleine pleziertje om plankgas te gaan wordt een hoge prijs betaald: mensen die aantoonbaar korter leven.”
Nee mensen, we moeten misschien eens kijken of de norm nog wel haalbaar is. Mensen met wiskunde in het vakkenpakket kennen het verschil tussen een functie en een vergelijking. Bij een functie is de nul waarde een onhaalbare waarde. Je komt er heel dicht bij, maar je geraakt er nooit. Stel deze nul als norm, en je hebt jezelf een onmogelijk te halen doel gegeven.
Maar met een kabinet wat nog met een calculator 1+1 sommetjes zit te maken, mocht dit wel eens een onmogelijke klus blijken om te doen, en zullen telkens externe bureautjes met ‘wiens brood men eet, wiens woord men spreekt‘ uitslagen de kranten halen en daarmee de publieke opinie bepalen.
